Pagkabata

Tunay nga na walang permanente dito sa mundo. Mayroong mga mayaman na sa kalaunay naghihirap. Mayroong mga pinapalad na makatikim ng gintong kutsara. Mayroong mga mapapayat na dati’y tila elepante sa katabaan.

Palaro-laro lamang, walang iniisip, walang problema. Napaka saya talagang maging isang walang muwang. Ika nga “Nothing’s permanent in this world” Marahil naging masaya ka sa pagkabata, marahil hindi. Ngunit napaka bilis lamang ng takbo ng panahon. ‘Yung bang isang araw ay gigising ka na lamang na iba na ang takbo ng buhay.

Photo Credits: Globalnation.inquirer.net

Nakakalungkot nga lang na dahil sa salitang ‘walang permanente’ ay may mga bagay na mawawala na lamang bigla na ‘di sang ayon sa kagustuhan mo. Dahil sa salitang ito, nabuhay ang pandiwang ‘nostalgic’ sa ingles o ‘yung pakiramdam na gusto mong balikan lahat ng mga masasayang bagay na nangyari sa buhay mo.

Bilang isang mayroon nang parte sa mundo o okupado ang pananaw sa realidad ng buhay, mayroon din tayong gustong balikang mga ala-ala o gawain na siyang magpapatalon ng ating mga puso sa galak.

Ako bilang nasa ika-siyam na baitang na at mayroon nang kaalaman sa takbo ng buhay, nais ko rin balikan ang paglalaro ng mga larong kalye tulad ng ‘patintero’, ‘tumbang preso’, ‘batuhang bata’, ‘yung bang uuwi ako nang aming tahanan na duguan ang binti dahil sa sugat na nakuha sa pagkadapa sa paglalaro ngunit kalakip naman nito ang galak at memoryang tatatak sa aking puso’t isipan na ako’y masuwerte dahil naranasan ko ang buhay ng isang bata.

Ngayon, hindi ko alam kung mangyayari pa ulit ang mga bagay na ito. Pero dahil “With God nothing’s impossible” patuloy ko paring hiling na maranasan kong muli ito. Ang bagay na nagsilbing patunay ng aking pagkabata. At bagay na nakatatak sa aking isipan at nagbigay ng galak sa aking puso na araw-araw kong baon.