Araw ng mga Puso

Tuwang tuwa na naman ang mga tindera at tindero ng mga bulaklak at tsokolate.

Gamit ang ang kuwartang matagal na itinupi at inipon sa pitaka, kanya kanyang bili ang mga kalalakihan ng mga ito para sa kani-kanilang mga iniirog.

Kanya kanyang grupo ng mga magkasintahan sa mga kainan na tila ‘di mahulugang karayom.

Sa kabilang dako, nariyan din naman ang mga ‘bitter’ kung tawagin, o walang syota na idinadaan na lamang ang pagpapaskil sa kani-kanilang mga social media accounts ng kanilang mga hinaing patungkol sa pagdiriwang ng araw ng mga puso.

Ngunit ang araw ba ng mga puso ay para sa mga magsing irog lamang? Hmmm. Marami yata ang nagkamali ng pakahulugan dito.

Ang araw ng mga puso ay patungkol sa pagmamahalan. Magsyota man o hindi, dapat ay nagdiriwang nito. Matanda, bata, o kahit ano pa man ang antas ng pamumuhay, mayroong karapatang magdiwang nito.

Pero dahil sa kulturang siyang nagpasapasa na, ito ang pakahulugan ng marami.

Nakakalungkot lamang na ang pagdiriwang na ito’y hindi ko man lamang naramdaman dahil sa tambak na gawain sa paaralan.

At ayun. Nagpaka stress lamang ako sa pagtapos ng mga ito.

Pero, patuloy ko parin na hiling ay sana mabago ang ganitong kaugalian at paniniwala. Ang araw ng mga puso ay para sa lahat.